Manastir Rakovica
Manastir Rakovica nalazi se na 11 km od centra Beograda, na kružnom putu, koji uz Rakovički potok skreće prema Avali. Njime prolazi autobus broj 47 (Slavija-Resnik), čija se stanica nalazi pored manastira. Od stanice tramvaja broj 3 i stanice autobusa broj 37 udaljen je oko jedan kilometar.
Manastir je smešten između dva brda - sa njegove istočne strane uzdiže se Pruževica, a sa zapadne strane Straževica.
Nastanak manastira sa crkvom posvećenom Sv. arhangelu Mihailu i Gavrilu, narodno predanje smešta u vreme vladavine srpskih kraljeva Dragutina i Milutina. Međutim, savremena istraživanja nas navode na drugačije zaključke. Najstariji pisani dokument, u kome se pominje manastir Rakovica pod imenom Racauicense monasterium, nalazimo u putopisu Feliksa Petančića iz 1502. godine, a koji je štampan u Beču 1522. godine. I turski izvori ga pominju u popisu iz 1560. godine među ostalim crkvama i manastirima u okolini Beograda. Ipak, nama najzanimljiviji dokument, koji u mnogome pomaže rešavanju pitanja nastanka manastira, je povelja vlaškog vojvode Konstantina Brankoveana Besarabe, izdata 1907. godine manastiru Rakovici, za koji kaže da je „sazidan i iz temelja podignut od strane dobrog hrišćanina, počivšeg Radula vojvode, koji je proteklih godina bio gospodar ove zemlje (vlaške)“. Tokom istorije je postojalo više vlaških vojvoda sa ovim imenom, tako da je diskutabilno ko je ktitor. Uzevši u obzir istorijske prilike i odnose između Srba i Rumuna, verovatno da je u pitanju bio vlaški vojvoda Radul I Crni (oko 1377-oko1385), zet kneza Lazara. Dakle, na osnovu ovog podatka možemo da izvedemo zaključak da je manastir nastao tokom Lazareve vladavine.
Otvaranjem prve monaške škole u Srbiji pri manastiru Rakovici, počelo je novo poglavlje u životu manastira. Njen rad je na kratko prekinut Prvim svetskim ratom ali je ubrzo obnovljen. Za potrebe škole i crkvene štamparije izgrađena je nova zgrada, takozvani „Platonov konak“, a zalaganjem ruskog Episkopa Mitrofana, novog starešine manastira, pokrenuto je izdavanje „Rakovičkog narodnog listića“ koji je sadržao popularne članke namenjene širenju pravoslavne duhovnosti. Škola je funkcionisala do 1932. godine, kada je premeštena u Manastir Dečane. Prosvetiteljska delatnost manastira nije prekinuta ni u narednim godinama, jer je u periodu od 1949. do 1958. godine u Rakovici bila smeštena Beogradska bogoslovija. Odlukom Patrijarha Germana, manastir je 1959. godine pretvoren u ženski manastir.
U dvorištu, desno od ulaza, nalazi se porodična grobnica Jevrema Obrenovića. Nasuprot njoj nalazi se grob Milivoja Blaznavca, ministra, predsednika Vlade i namesnika. Grob junaka Prvog srpskog ustanka Vase Čarapića nalazi se sa severne strane. U malom parku sahranjen je prvi patrijarh nove, obnovljene Patrijaršije, patrijarh Dimitrije. U zapadni zid manastirske crkve ugrađena je spomen-ploča poginulim ratnicima 1912. i 1913. godine. U samom manastiru nalaze se mošti svetih velikomučenika Prokopija i Teodora Tirona.
19. novembra 2009. godine u manastiru Rakovica sahranjen je, po svojoj izričitoj želji, srpski patrijarh Pavle.
Manastir je poznat po uzgoju vinove loze i odličnom medu.
Preko ulice i potoka nalazi se izvor - česma Sv. Petke.
