Followers 0

Kalmička zajednica u Beogradu

11 posts in this topic

Opis života društvene grupe koja se raspala pre više desetleća i zatim se skoro bez tragova zagubila povezan je, bez sumnje, sa posebno vrućim problemima metodološke i metodičke prirode. Moguća je, naime, samo delimična rekonstrukcija, koja je utoliko teža zbog skromnih ili čak nepostojećih primarnih izvora (informatora, arhivskih dokumenata, podataka u štampi) i koja se oslanja pre svega na usmena predanja po sećanju spoljnih posmatrača (1). Subjektivnost takvih interptetacija moguće je samo delimično ispraviti korišćenjem uporedne literature koja se u našem primeru odnosi na kulturu Kalmika u carskoj Rusiji, Sovjetskom Savezu i emigraciji. Uporedna literatura nam u osnovnim crtama takođe pomaže da premostimo praznine u osnovnoj mreži informacija. Za etnološku struku beogradska kolonija Kalmika, zapadnomongolskog naroda sa područjeg donjeg toka Volge, zanimljiva je kao primer male zajednice u kosmopolitskom velegradu, kao doprinos etnološkom izgledu Beograda i, konačno, kao fragment istorije Kalmika u...

Pročitajte Kalmička zajednica u Beogradu

Share this post


Link to post
Share on other sites

Занимљиво је како Срби воле да ступају у мешовите бракове :)

А ова књига која се помиње није никад преведена на српски... 

Share this post


Link to post
Share on other sites

Deportacija Kalmika odnosi se na etničko čišćenje te nacije sa obala kaspijskog jezera u decembru 1943. koje je naredio sovjetski poglavar Josif Staljin kao oblik kolektivne kazne zbog navodne suradnje pojedinaca sa nacistima tijekom drugog svjetskog rata. Kalmici su jedina autothona mongolska nacija i pripadnici tibetanskog budizma u Europi. Početkom 17. stoljeća, emigirali su iz zapadne Mongolije prema obalama kaspijskog jezera.[1] 28.12. 1943., u 6:00 ujutro, po tri oficira NKVD-a su istodobno ulazila u svaku kuću Kalmika i pročitali izjavu Vrhovnog Sovjeta, prema kojoj se svi Kalmici moraju premjestiti u Sibir jer su "izdajnici", dok se Kalmička Autonomna Sovjetska Socijalistička Republika ukida. Ovu operaciju je izvršio general Ivan Serov, zamjenik Lavrentija Berije.[2]

Kalmici su optuženi da su se pridružili nacističkim jedinicama kako bi se borili protiv Crvene armije i predavali stoku iz kolhoza njemačkoj strani. Ideju o deportaciji cijelokupne nacije Kalmika iznio je Berija, koji je nekoliko puta Staljinu govorio o "nepouzdanosti" te nacije. Kada su se tog jutra probudili, Kalmici su vidjeli da su im domovi okruženi mitraljezima, te da imaju 12 sati da pokupe sve svoje stvari.[3] Svaki stanovnik je smatran uhićenim, te ukrcan na kamione, bez obzira radilo se se bebama, ženama ili starcima. Kamioni su ih potom odveli do obližnje željezničke stanice. Tamo su ukrcani u vagone i odvezeni na dugačak put na istok (Altaj, Krasnojarski kraj, Omsk, Novosibirsk)[4] Upute za raseljavanje su bile sljedeće:

kalmičke žene, udane sa osobe druge nacionalnosti, su izuzete od deportacije

ruske žene, udane za Kalmike, su podložne deportaciji

odsutni članovi obitelji (poslovno putovanje, izlet, itd.) se moraju registrirati te su podložni deportaciji kada se pronađu[5]

Određeno je da jedna operativac NKVD-a i dva vojnika NKVD-a moraju istodobno premjestiti tri obitelji. Prema uputama, svakoj obitelji je bilo dozvoljeno ponijeti hrane i poljoprivrednog alata, do 100 kg po članu obitelji, ali ne više od 500 kg po jednoj obitelji. Ponesena imovina 3-4 obitelji je išla na jednom kamionu, kao i žene sa djecom. Svaka kolona je morala prevoziti najmanje 2.000 osoba.[6] Sveukupno je 10.000 vojnika poslano u Kalmikiju da deportira oko 93.000 Kalmika.[7] Prema podacima jedne od četiri regije gdje su Kalmici premješteni - Altajski kraj - 290 od 478 osoba je preminulo tijekom putovanja od tuberkoloze, uple i distrofije.[8] Prema procjenama, i do 1/3 cjelokupne nacije Kalmika je preminulo tijekom prisilnog raseljavanja te zime.[9] Nakon destaljinizacije, Kalmicima je dozvoljeno vratiti se u svoju domovinu 1956.

https://sh.wikipedia.org/wiki/Deportacija_Kalmika_1943.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Та сарадња с Немцима је занимљива тема, више народа из СССР је "кажњено" због тога.

И сами Руси су имали своју РОА, којом је командовао бивши генерал Црвене армије.

---

Kalmykian Cavalry Corps

The Kalmykian Cavalry Corps (German: Kalmücken-Kavallerie-Korps) was a unit of about 5,000 Kalmyk volunteers who chose to join the German Army in 1942 rather than remain in Kalmykia as German forces retreated before the Red Army.[1] In 1943, Stalin subsequently declared the Kalmyk population as a whole to be German collaborators and had them deported to Siberia suffering great loss of life.

When Erich von Manstein led the 16th Motorized Infantry Division into Kalmykia in early 1942 he already had some Kalmyk advisors from a committee drawn together by Goebbels for propaganda purposes. These were supplemented by other Kalmyks who had settled in Belgrade following their flight with White Russian emigres after the Russian October Revolution.

Organization

Kalmyk Kavallerie Korps acted within German Wehrmacht as an independent allied force with all leadership positions taken by Kalmyks. Most of the officers were Kalmyks themselves, with previous Soviet military experience. A few Germans that were present within the corps performed only auxiliary and administrative functions.

Unlike most other national "volunteer" divisions, the Kalmykian Cavalry Corps incorporated genuine volunteers willing to fight together with Germans. The other national divisions relied upon recruits from POW camps.[2] More Kalmyks fought in the Kalmykian Cavalry Corps than in comparable units of the Soviet army.[3]

Military actions

The Kalmykian Cavalry Corps fought with the Wehrmacht behind the lines,[4] especially around the Azov Sea. At the end of 1944, the surviving Kalmyk cavalry troops, together with their families, retreated with the German army.[3] About 2,000 went to Silesia, Poland and 1,500 to Zagreb, Croatia, where they were reorganized to fight against the partisans.

End of the war

After the war, nearly all of the surviving Kalmyk soldiers along with the Kalmyk families that accompanied them were forcibly repatriated to the Soviet Union.

The Kalmykian people were internally deported for 13 years as a punishment for collaborating with Germans

https://en.wikipedia.org/wiki/Kalmykian_Cavalry_Corps

Share this post


Link to post
Share on other sites

Ima toga mnogo (da ne pominjem Čečene, Tatare, Poljake, Povološke Nemce i druge opštepoznate slučajeve). Na primer:

https://en.wikipedia.org/wiki/Deportation_of_Koreans_in_the_Soviet_Union

Deportation of Koreans in the Soviet Union, originally conceived in 1926, initiated in 1930, and carried through in 1937, was the first mass transfer of an entire nationality in the Soviet Union.[1] Almost the entire Soviet population of ethnic Koreans (171,781 persons) were forcefully moved from the Russian Far East to unpopulated areas of the Kazakh SSR and the Uzbek SSR in October 1937.

https://en.wikipedia.org/wiki/Deportation_of_the_Soviet_Greeks

The deportation of the Soviet Greeks was a forced transfer of Greeks of the Soviet Union that was ordered by Soviet leader Joseph Stalin. It was carried out in 1942, 1944 and 1949 and affected mostly Pontic Greeks along the Black Sea coast. By one estimate, around 50,000 Greeks were deported.

Evo nekog spiska: https://en.wikipedia.org/wiki/Population_transfer_in_the_Soviet_Union#Timeline

Share this post


Link to post
Share on other sites

Трагичније од самог пресељења су услови после пресељења који су сатирали целе пресељене заједнице, кримски Татари нпр описују да су преживљавали од милостиње ваљда Узбека... какво играње целим народима, надреално.

Што се тиче Калмика, гледам бројке ових јединица и њихове бројке, а читао сам неке изјаве Дејана Стојиљковића, писца који је учествовао у стварању "Сенки над Балканом", велики број белих Руса из Краљевине Југославије продружио се Власовљевој армији, тј РОА... тужан крај... 

Share this post


Link to post
Share on other sites

povodom staljina - i njegova cerka miljenica se samodeportovala posle njegove smrti u usa. naravno, ona je pisala o "hororu" koji je jadna prezivljavala kao staljinova cerka, bez obzira sto je svima ostalima delovalo da joj je super i da se baskari u luksuzu potpuno nedodirnuta trivijalnim moralnim dilemama... eto, ko bi rekao!

pretpostavljam da je taj njen horor bio mnogo veci od onog koji su celog zivota prezivljavali neki mali ljudi tipa sostakovic, pasternak itd. koji nisu mogli da se samodeportuju u usa zbog raznoraznih branitelja sovjetizma i cinovnickih pacova zabrinutih za ugrozavanje sistema.

staljin ima i unuku tamo.  

epilog staljinove dinastije (sasvim prikladan):

https://nypost.com/2016/03/17/stalin-granddaughter-is-an-all-american-badass/

 

Edited by prolaznik

Share this post


Link to post
Share on other sites

Један син му је умро у заробљеничком логору, иако су Немци хтели да га мењају за Паулуса ваљда.

Имао је још једног сина?

Иначе, честе су те ситуације, људи који су целе нације водили у социјализам, деца су им отишла на запад, рецимо Крцунови синови... али не верујем да смемо да идемо тамо :)

Share this post


Link to post
Share on other sites

zapravo totalitarizam.

a ne, naravno necemo, daleko bilo...

jer mozda tako stignemo i do zena danasnjih ruskih - vrlo nesocijalistickih - rodoljuba u milionskim vilama na francuskoj rivijeri i po londonima... :-P

Share this post


Link to post
Share on other sites

Па чекај, није лицемер капиталиста који је богат, већ социјалиста чија деца потрче у Америку :)

Share this post


Link to post
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Restore formatting

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Followers 0