Ili, u prevodu, crkva Svetog Trojstva, podignuta je u 14. veku na totalno suludom mestu, totalno u gruzijskom stilu izbora lokacije, na planinskom vrhu visine 2170 metara. Posto nam je u kuci bilo jednako hladno kao i napolju, odlucili smo da probamo da se popnemo do crkve.
Put nije tezak ni strm, jedini problem je sto posle dva-tri kilometra stizete do granice snega, tj od tabananja po mekoj suvoj travici odjednom prelazite na blatnjavu bljuzgavicu, a zatim, malo kasnije, sneg i led. Temperatura opada sto se vise penjete, a nasa oprema nije bila bash na nivou - penjali smo se obuceni gotovo isto kao kad smo u Siriji shetali kroz pustinju. Bonnie je verovatno postavila svetski rekord popevshi se skroz do crkve u sandalama, i prezivevshi.
Vrhove kavkaza nikako ne treba zamisljati kao idilichno carstvo tishine. Gore brishe takav vetar da nije preterano reci da osecate bol u kostima i zelju da se sto pre izgubite odatle. Medjutim, ukoliko na trenutak uspete da potisnete zelju za bezanjem dole, u toplije krajeve, mozete da uzivate u neverovatnoj lepoti zamrznutih vrhova, sneznih dolina, neverovatnih oblaka koji se vuku po planinama... e da, umalo da zaboravim moje omiljene zivotinje - orlove, koji su ovde blizhi nego ikad, i koje primetite tek kada ogromna tamna senka klizne po snegu pokraj vas...
Dame i gospodo, njeno velichanstvo Tsminda Sameba... :)
