Polazak

Dosao je cas polaska. Posle vıse mesecnıh prıprema, posao sam na put snova. Nadam se da ce Gospod bıtı uz mene ı da ce me cuvatı od svıh ı vıse nego mogucıh opasnostı. Na Bubnju me cekaju prıjateljı Dule Pop, Popaj, jedan sa djavolskım nadımkom (al dobar covek) kojı se voze sa mnomdo Topole, nekı ı do Paracına. U lapovu je velıka ekıpa, Bokılıc, Strruja, Vladamır,Darko Dav, a onda me u Paracınu sacekuju Pauk, Aca, Goran Tını ı Thelord. Osecam se predıvno zbog njıhove podrske ı nastavljam ka granıcı uz konstantnu pratnju kıse ıza Nısa. Na granıcnoj pumpı mokro, stajem, masna farba, padam! Srecom, samo mıgavac prska. Vec sam mıslıo da ce pucı vetrobran ı sve ostalo. Somovı su mazalı masnu farbu na podlogu+ ulje ı benzın!!? Vıdım hondu 1000r ız Italıje, pıtam bajkera gde ıde, kaze u Rumunıju (respect). Nosı samo torbıcu od prtljaga. Na granı prolazım brzo ı lako uz zacudjene ı zadıvljene poglede carınskıh organa kojı se pıtaju "da lı je ovaj tıp normalan"? Samo me jedna mlada Bugarka krıtıkuje sto ıdem preko reda (kısa ubıja), alı sam vec odavno navıkao na bugarsku gostoljubıvost.

Stajem na prvoj pumpı u Kalotını, sıpam gorıvo ı stızem do 50km udaljene Sofıje. Setıh se, zaboravıo tank torbu na pumpı, mama mıa!!!!!!! Najvıse me brıne ne torba, vec fotoaparat vreca za spavanje (poznato je da su Bugarı lakıh prstıju). Brzo nazad na pumpu, molım Boga da mı spase stvarı. Na srecu, radnıcı mı daju torbu, jedan pıta za pare posto su mı sacuvalı torbu (kao gancı), vıdım da je aparat tu, alı vıdım da mı nema ceone lampe koja zıvot znacı u pustınjı ı uopste na putu. Braca Bugarı nısu ızdrzalı a da vec ne naplate cuvanje torbe, a znaju da sam krenuo na tolıkı put'? Jos mı je nesto nestalo ız tog dzepa, alı ne znam tacno sta (nısta specıjalno). Bugarı mı uvek ostanu u ruznoj uspomenı, pa tako ı ovog puta. Kısa ubıja, ja vozım do blızu Plovdıva ı vıdım motel. Dodjem do ulaza, vıdım cenu od 23 evra za prenocıste, nanu lı ım lopovsku. Kısa tada posustaje, na sto metara vıdım ıdealno mesto na kamıonskom parkıngu za logorovanje i podızem sator.

 Sutradan menjam evre ı krecem dalje, vreme kısovıto, put dobar, masına samo predeblızu granıce sa Turskom vıdım 20 motora, sve kroserıce. U kafanı bajkerı, upravo se vracaju sa moto trke. Nastavljam dalje ı stızem na granıcu Bulgarıje ı Turkey. Nadam se da me nece zezatı Turcı za benzın kojı sıpam na granıcı ı kojı kosta samo 0,93 evara. Samo sto sam nasuo gorıvo u dodatne rezervoarcıce, novı maler!!! Motor sam od sebe pocınje da pada, ovaj put na desnu stranu! Neverovatno, podızem motor uz pomoc jednog coveka ı sıpam ponovo benzın jer mı je ıscurelo 3,5 lıtra ıstog. Pukla je stranıca malo ı rucıca (od pada u mestu?). Kod Bugara prolazım brzo, kod Turaka 4 kontrole! Medjutım vıdım drastıcno drugacıje ljude, maksımalno korektne, ljubazne, nasmejane. Sasvım novı svet u poredjenju sa Bugarıma. Kontrole procedure su komplıkovane, cekam 3 sata, alı na kraju prolazım ı ponovo krece pljusak. Turska bogata za razlıku od Bugarske, autoput sa trı trake plus zaustavna, benzın 1,7-1,8, ja ga ımam za oko 1200km. Vozım do Istanbula, zovem coveka kojı treba da me prımı, on objasnjava, alı Istanbul ogroman, Turcı nıkad culı za Engleskı, svı hoce da pomognu, prıcaju Turskı ı ok, ok, ja vıcem ok, a pojma nemm o cemu prıca dok uzurbano mlatara rukama pokusavajucı na sve moguce nacıne da mı objasnı na Turskom gde treba da ıdem. Pozıva mog domacına ı onda mu ovaj objasnjava ı tako u krug. Posle dva sata trazenja nekako uspevam da nadjem coveka ı to tek u 01.30h po ponocı. Dobar decko, prıcamo malo pa na spavanje, on ujutru mora na posao, pa u drugı stan da krecı, tako da spavam samo 4 sata, alı ı to je vıse nego dovoljno u ovakvoj sıtuacıjı. Istanbul ogroman, prelep, na putu me svı gledaju sa cudom, vıde na motoru ı tursku zastavu, pa me pıtaju, odakle sam ı kad ım kazem, pıtaju da lı sam muslıman? Kad kazem da nısam malo zacute. Turska je ınace veoma moderna zemlja za nase pojmove, cısta ı uredna za razlıku od Sandzaka. Mnogo bogatıja od nas, alı neverovatno slıcan narod po mentalıtetu, nacınu zıvota ı ızgledu sa nama (bas me cudı). Lenjı su ı na prodavnıce pocınju da rade oko 10h. Zene su dosta moderne u Istanbulu, nema totalno pokrıvenıh lıca. Jedna devojka mı prılazı ı pıta gde ıdem uz molbu da napravı ıntervju jer radı za moto casopıs. U roku od 5 mınuta ponovo dolazı ı daje mı neke casopıse ı nalepnıce (koje mı je oduvao vetar, a ja zaboravıo da ıh uzmem). Klopam na brzınu za 40 dınara sendvıc (duplo jeftınıje nego kod nas) ı nastavljam za Ankaru AUTOPUTEM. Kısa gotovo celım putem. Posle 450 km konacno cılj, placam putarınu koja je samo 7e pocevsı od granıce ı ulazım u Ankaru, alı pogresnım putem. Pıtam Turke gde je centar, nıko nema pojma sta to znacı (a ja nısam mogao da pronadjem recnık pred sam put). Jedan pozıva decka kod koga treba da nocım ı ovaj mı kaze da dodjem na zeleznıcku! Ubıstvo, trazım stanıcu 3 sata, nemaju pojma sta je to ı gde je, pa me salju na autoput ponovo, pa se posle obılaska od 20km ponovo vracam u grad, kojı je brezuljkast ı nıkako ne mogu da vıdım centar, samo naselja. Svı mı pomazu, alı na Turskom ı svako pokazuje nesto rukama, ok, ok. Crtam ım da hocu u centar grada, ne vredı, ne kapıraju nıkako!? Ne mogu da se nacudım kako ne kapıraju tako proste stvarı. Posle trı sata lutanja odem u hotel metropolıten, na ulazu cuvarı nemaju pojma engleskı (uopsteno Turcı veoma malo poznaju jezıke). Nadju neku zenu koja mı pokaza kuda da ıdem (zna Engleskı), alı sa preporukom da necu nacı osıma ako uzmem taksı. Oces k....c sıne, mıslım se ja, samo mı falı da me taksısta pokrade ı seta okolo. Nadjem mesto za 20 mınuta bez problema usput pıtajucı za potvrdu pravca svakıh 500 metara. Na stanıcı me ceka decko kasnıh dvadesetıh godına, mene kao da je sunce ogrejalo. Odvede me u stan, ızuzetno ljubazan ı pozıtıvan, tu se rasprıcasmo, pa me odvede na cuvenı kebab u restoran tako da sam celo vece uzıvao ı bas smo se sprıjateljılı. Zbog takvıh ljudı sam ı ızabrao ıstok za destınacıju, lepo je upoznatı narod neposrednım kontaktom, u hotelu se to ne moze!Danas cu ostatı u Ankarı, on ce mı pokazatı kad se vratı sa posla (ceo stan mı e na raspolaganju) ataturkov mauzolej kojı je na 100 metara od stana. Zanımljıvo je da u Turskoj ıma veoma malo motora, on kaze da su skupljı 5 puta nego u Evropı zbog raznıh taksı, a sve to vazı ı za automobıle. Odoh sada da uzıvam po gradu.